Å vera til stades i klangane
Om å presentere improvisert musikk for barn.
Tekstane eg arbeidar med, er ein turnerande musikar sine tankar om å halda konsertar i barneskulane i Norge.
I det tilbakeblikket og den refleksjonen som tekstarbeidet har mål av seg til å bli, er refleksjon i augneblinken sentralt. Både i musikken og i skrifta. Eg skriv det ikkje slik det var. Eg må skriva det som var, til ein ny stad. Er det ellers nokon grunn til å skriva?
Eg har som mål å skapa tekstar som byggjer på min bakgrunn og mine konsertrøynsler med barn, også som sjanger-overskridande musikar og komponist. I tekstane vil eg fokusere på korleis ein musikar må inngå i ein mangslungen og samansatt formidlingssamanheng i konsertmøter med barn. Dette møtet kan ikkje reduserast til kun musikalske element, eller definerast snevert.
I perioden 1985-2010 har eg gjennomført over 2000 konsertar i skulen som turnerande musikar for Rikskonsertane sine skulekonsertar *turneliste). Den erfaringa eg gjennom dette har tileigna meg har hatt stor verdi for meg som utøvar/komponist med ei karriere som jazz- og world musikar i Norge og utlandet.
Teksten vil synleggjera mine erfaringar med formidling av kunst for barn. Den set søkelyset på den kunnskapen eg som musikar sit inne med, og utforskar nokre "skilnader" i høve konsertar for vaksne, samt funderer over improvisasjon som verktøy i musikkformidling. Svært få musikarar har skrive eller sagt noko om dei vilkåra og dei utfordringane ein som kunstnar står overfor i produksjon, presentasjon, formidling av musikk for barn/unge, frå ein personleg og fagleg ståstad (som til dels autodidakt musikar / komponist).
Dei ulike aspekt og funderingar i teksten vil ta utgangspunkt i skildring av "ein / fleire vanlege" skulekonsert-dagar, kva tettstad som helst i Norge.
Skildring av dei konkrete møta mellom musikar og publikum.
Karl Seglem
Karl Seglem